III NIEDZIELA ADWENTU
Chrzest Jezusa z rąk Jana budzi nie lada zakłopotanie. Był to
przecież chrzest nawrócenia. Odziany w wielbłądzią sierść prorok
nakazywał ludziom dzielić się ubraniem i żywnością, celnikom
zabraniał pobierać więcej niż to, co konieczne, a żołnierzom uciskać
kogokolwiek. A później dodawał: „Ja chrzczę was wodą; lecz idzie
mocniejszy ode mnie, któremu ja nie jestem godzien rozwiązać rzemyka
u sandałów” (Łk 3,16). Skoro Jezus jest mocniejszy od Jana, ba, jest
bezgrzeszny – po co Mu chrzest nawrócenia? Czy to nie zgrzyt w
Janowym posługiwaniu?
Gdy Izraelici wchodzili do wody, wyznawali swoje grzechy.
Symbolicznie zostawiali je w wodzie, którą zostali obmyci. Jezus
wchodzi do Jordanu nie po to, by zostawić tam swoje grzechy, ale by
zabrać grzechy narodu wybranego. W symboliczny sposób bierze je na
siebie, by zanieść je na krzyż. To tam będzie Jego prawdziwy
chrzest. Pytał przecież swych uczniów, czy mogą przyjąć chrzest,
którym On ma być ochrzczony. Mówił o swej śmierci.
Chrzest – greckie „baptisma” – to zanurzenie. Chrystus zanurzył się
w cierpieniu i śmierci, by trzeciego dnia wynurzyć się z grobu ku
wiecznemu życiu. Nie potrzebujemy symbolicznego chrztu nawrócenia.
Mamy prawdziwy chrzest uwalniający z grzechu pierworodnego i
otwierający bramy niebios. Wystarczy tylko nie zaprzepaścić szansy.
MR
___________________________
Roraty dla starszych od poniedziałku
do soboty o godz. 7.00,
a dla dzieci od poniedziałku do
piątku o godz. 16.30.
