-
Dzisiejsza składka przeznaczona jest na
Seminarium.
-
We wtorek uroczystość Wniebowzięcia NMP, odpust
parafialny. Uroczysta Msza św. odpustowa z procesją odbędzie się
pod przewodnictwem ks. Juliana Rafałko o godz. 18.00.
-
Nasza Parafia pozyskała dotację w kwocie 89 325
zł od Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych na konserwację i
reorganizację zbiorów archiwalnych Dekanatu Hrabstwa Kłodzkiego.
W celu zrealizowania projektu Parafia poszukuje wolontariuszy
gotowych pomóc przy pracach w archiwum. Osoby pragnące włączyć
się w to zadanie proszę o kontakt z p. Mieczysławem Kowalcze,
który koordynuje prace tel. 667 347 090.
W tym tygodniu w kalendarzu Liturgicznym Kościoła wspominamy:
-
w poniedziałek - 14 sierpnia - wspomnienie św. Maksymiliana Marii
Kolbego, prezb. i męcz. (1894-1941) znany jest głównie ze
swego bohaterskiego czynu, jakim było oddanie życia w hitlerowskim
obozie za człowieka, który posiadał żonę i dzieci. W 1907 r. wstąpił
do niższego seminarium Braci Mniejszych Konwentualnych we Lwowie. Po
ukończeniu szkoły średniej rozpoczął nowicjat i przyjął imię
Maksymilian. Studia odbył w Rzymie, gdzie przebywał w latach
1912-19. 1 listopada 1914 r. złożył uroczystą profesją zakonną pod
imieniem Maksymiliana Marii. Święcenia otrzymał 28.04.1918 r. Wrócił
do Polski, do Krakowa, z dwoma doktoratami, z filozofii i teologii.
W Krakowie w seminarium OO. Franciszkanów wykładał historię Kościoła
i zajmował się rozwijaniem swojego dzieła, tworząc pierwsze koła
Rycerstwa, najpierw w seminarium dla kleryków, a później także dla
ludzi świeckich. W styczniu 1922 r. wydawał pierwszy numer Rycerza
Niepokalanej. 26 lutego 1930 wyruszył na misje na Wschód i 24
kwietnia dotarł do Japonii. Sześć lat później powrócił do Krakowa i
został wybrany gwardianem Niepokalanowa i redaktorem naczelnym
Rycerza. Rozwijał działalność w Niepokalanowie do wybuchu wojny w
1939, kiedy to władze niemieckie aresztowały go i osadziły w obozach
w Amtitz oraz w Ostrzeszowie. Po dwóch miesiącach powrócił do
Niepokalanowa i podjął szeroką akcję niesienia pomocy wysiedlonym
Polakom i Żydom. 17 lutego 1941 o. Maksymilian został ponownie
aresztowany i skierowany najpierw na Pawiak, a trzy miesiące później
do Auschwitz k. Oświęcimia. Było to ostatnie miejsce jego pobytu na
tej ziemi. 17 października 1971 został ogłoszony błogosławionym
przez papieża Pawła VI, a 10 października 1982 zaliczony przez
papieża Jana Pawła II w poczet świętych, jako męczennik.
-
we wtorek - 15 sierpnia - uroczystość Wniebowzięcia NMP.
Przypominamy, że istnieje dziś obowiązek uczestnictwa w
Eucharystii.
To najstarsze święto maryjne w Kościele. Powstało na Wschodzie
(„Zaśnięcie Bożej Rodzicielki”), a od VII znane jest także na
Zachodzie. Ogłaszając dogmat o wniebowzięciu Najświętszej Maryi
Panny 1 listopada 1950 roku, papież Pius XII w konstytucji
apostolskiej „Munificentissimus Deus” napisał: „[…] powagą Pana
naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła i naszą,
ogłaszamy, orzekamy i określamy jako dogmat objawiony przez Boga: że
Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu
ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały
niebieskiej”. W ten sposób została ukoronowana wielowiekowa tradycja
Kościoła i żywa do dziś wiara, że Maryja ze swego miejsca w niebie
wciąż trwa przy nas, jest naszą Pośredniczką, Opiekunką,
Pocieszycielką, Nadzieją i Królową.
Tą uroczystość lud polski zwykł nazywać świętem Matki Bożej Zielnej.
Zazwyczaj na tę porę przypada koniec żniw. Wdzięczni Maryi za opiekę
przynosimy dziś bukiety z ziół, kłosów i kwiatów, a rolnicy składają
u Jej stóp wieńce dożynkowe. Kościół je błogosławi, aby stały się
znakiem naszego dziękczynienia. Przypomnijmy, że liturgiczny gest
błogosławienia rzeczy ma być okazją do wychwalania Boga Stwórcy za
wszelkie otrzymane dary. Jednocześnie jest prośbą, aby błogosławiony
przedmiot zawsze przypominał o Panu Bogu i Jego dobroci, o Bożej
opiece. Pobłogosławione wiązanki zanieśmy do domu, niech umieszczone
przy wizerunku Maryi ciągle przypominają nam o wielkich rzeczach,
jakie Pan Bóg czyni dla nas.
-
w czwartek - 17 sierpnia - wspomnienie św. Jacka, prezb.
Urodził się w Kamieniu Śląskim na Opolszczyźnie pod koniec
XII wieku. Po studiach w Paryżu i Bolonii został kapłanem i
kanonikiem krakowskim.
Towarzysząc Iwonowi, biskupowi Krakowa, w podróży do Rzymu, zetknął
się ze św. Dominikiem i jego duchowym ruchem. Razem z bł. Czesławem
przyjął od niego habit. Po powrocie do Krakowa założył przy kościele
św. Trójcy pierwszy w Polsce klasztor dominikanów. Z Krakowa
podejmował liczne wyprawy misyjne do Kijowa, Gdańska, Prus i na
pogranicze Litwy. Nazwano go „apostołem Północy”. Wyniszczony pracą
umarł w Krakowie 15 sierpnia 1257. Kanonizował go Klemens VIII 17
kwietnia 1594.
-
w piątek - 18 sierpnia - wspomnienie św. Alberta Hurtado Cruchagi,
prezb.
Urodził się 22 stycznia 1901 r. w Vińa del Mar w Chile.
Dzięki stypendium szkolnemu mógł uczyć się w jezuickim kolegium w
Santiago. Tam został członkiem Sodalicji Mariańskiej. Jako sodalis
interesował się żywo ubogimi i każdego niedzielnego popołudnia
odwiedzał najbiedniejsze dzielnice miasta. 14 sierpnia 1923 roku
Albert rozpoczął nowicjat w Towarzystwie Jezusowym w Chillán, a od
kwietnia 1925 r. kontynuował go w Kordobie w Argentynie. Po złożeniu
pierwszych ślubów zakonnych spędził jeszcze dwa lata w Kordobie,
uzupełniając formację humanistyczną. Potem, w r. 1927, został
wysłany do Barcelony w Hiszpanii na studia filozoficzne i
teologiczne. Przebywał tam aż do zniesienia Towarzystwa w tym kraju
w 1931 r.; udał się wówczas do Belgii i w Lowanium studiował
teologię. Uczęszczał równocześnie na wykłady z pedagogiki i
psychologii na uniwersytecie państwowym, gdzie uzyskał najpierw
licencjat, a później doktorat. W Lowanium, po ukończeniu trzeciego
roku teologii, otrzymał święcenia kapłańskie 24 sierpnia 1933 r. Po
studiach teologicznych odbył trzecią probację w Drongen, w Belgii. W
1936 r. powrócił do Chile, swojej ojczyzny, gdzie złożył uroczystą
profesję 2 lutego 1941 r. Uczył religii w Kolegium św. Ignacego i
wykładał pedagogikę na uniwersytecie katolickim. Osobom świeckim
pomagał uświadomić sobie spoczywający na każdym ochrzczonym
obowiązek postępowania zgodnie z wiarą we właściwym sobie stanie
życia, z czym łączy się konieczność troszczenia się o bliźniego i
konkretne praktykowanie miłosierdzia. W 1941 r. został mianowany
asystentem Akcji Katolickiej, najpierw w archidiecezji Santiago,
później w całym kraju. Pełnił tę misję do r. 1944. Dzięki pomocy
finansowej dobroczyńców i przy aktywnej współpracy osób świeckich o.
Hurtado otworzył najpierw dom dla młodzieży, następnie dla kobiet, a
potem dla dzieci. Działalność wszystkich tych placówek, niezależnie
od ich przeznaczenia, inspirowały zawsze wartości chrześcijańskie.
Zachorował na nowotwór trzustki i po kilku miesiącach został
powołany do nieba 18 sierpnia 1952 r. Jan Paweł II ogłosił go
błogosławionym 16 października 1994 r. Został kanonizowany 23
października 2005 r. przez Benedykta XVI.
